Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce. Zamknij Zamknij

Zespół Szkół Specjalnych w Mrągowie - Ćwiczenia sprzyjające odnajdywaniu kanałów porozumiewania się z osobą z niesprawnością intelektualną w stopniu głębokim

Informacje

.

Ćwiczenia sprzyjające odnajdywaniu kanałów porozumiewania się z osobą z niesprawnością intelektualną w stopniu głębokim

       Ważnym celem pracy z osobami głęboko upośledzonymi intelektualnie jest kształtowanie postawy komunikacyjnej poprzez wybór bądź opracowanie dróg porozumiewania się z nimi. Chodzi tu o znalezienie sposobów, które pozwoliłyby im uniknąć izolacji spowodowanej niepełnosprawnością. Każdy nauczyciel zbiera różne pomysły do wykorzystania podczas zajęć. Ta część naszej pracy zawiera propozycje ćwiczeń komunikacyjnych z uczniami niepełnosprawnymi intelektualnie w stopniu głębokim.

Zebrane tu ćwiczenia oparte są na literaturze oraz doświadczeniach własnych. Nie tworzą systematycznego zbioru, są przypadkowym zestawem różnorodnych pomysłów na rozmaite okazje, które sprzyjają odnajdywaniu kanałów porozumiewania się z osobą upośledzoną umysłowo w stopniu głębokim.

1.Wymawianie imienia ucznia w różnych sytuacjach w celu wywołania jego reakcji (zwrócenie głowy lub skierowanie wzroku w stronę nauczyciela). Prawidłowa reakcja ucznia powinna być nagrodzona. Gdy uczeń zacznie reagować na swoje imię, nauczyciel może zwiększać odległość od ucznia podczas wypowiadania imienia.

2.Nauczyciel siada na wprost ucznia, podkłada mu pod pachy długi szalik lub wstążkę, której końce trzyma w rękach (to „droga” od nauczyciela do ucznia). Nauczyciel woła ucznia po imieniu, złączając końce szalika i chowając za nim twarz, a następnie rozłącza końce szalika pokazuje uśmiechniętą twarz i mówi „a kuku” w celu zainteresowania, wywołania uśmiechu ucznia.

3.Nawiązywanie różnego rodzaju bliskiego kontaktu fizycznego nauczyciela z uczniem poprzez wspólne kołysanie się, przesuwanie ucznia, głaskanie go, przytulanie, łagodne potrząsanie z jednoczesnym wymawianiem zabawnych dźwięków, śpiewaniem czy mówieniem łagodnym głosem. Do tego ćwiczenia możemy wykorzystywać tylko część ciała ucznia, np. rękę, tułów, jeżeli jest on za ciężki.

4.Naśladowanie przez nauczyciela dźwięków wydawanych przez ucznia. Następnie czekanie na jego odpowiedź (wokalizację). Jeżeli ona nastąpi, nauczyciel powinien nagrodzić ucznia. Gdy uczeń próbuje naśladować odgłosy wydawane przez nauczyciela, podsuwamy mu różne proste dźwięki i aktywizujemy do ich powtarzania.

5.Nauczyciel siada naprzeciw ucznia i zasłania się, np. dużym ręcznikiem, powoli go opuszczając do poziomu, na którym nastąpi kontakt wzrokowy z uczniem, woła „a kuku”, może go połaskotać, gdy sprawia mu to przyjemność.

6. Ćwiczenie powitania i pożegnania przed rozpoczęciem zajęć i po ich zakończeniu. Zawsze w tej sytuacji nauczyciel powinien nawiązać kontakt wzrokowy z uczniem. Powitanie i żegnanie wzmacniamy gestem (podanie dłoni, pomachanie ręką), prostym słowem np. „pa – pa”, „hej”.

7.Układamy ucznia na dużym kocu. Nauczyciel z osobą wspomagającą chwytają końce koca. Rozpoczynają huśtanie ucznia. Zaczynamy zawsze od lekkiego kołysania, akcentując głosem „ buju- buju”. Jeżeli uczeń czuje się bezpiecznie, jest rozluźniony możemy lekko przyspieszyć kołysanie. Następnie rozkładamy koc, układamy się obok ucznia, przytulamy.

8.Wypowiadanie przez nauczyciela polecenia „dotknij nos” z jednoczesnym wskazaniem przez niego palcem własnego nosa, następnie pomaga uczniowi wskazać nos. Jeżeli próbuje on wykonać polecenie samodzielnie można pojedynczo wprowadzać wskazywanie innych części ciała: włosy, usta, oczy, uszy. Ważne jest, aby podczas tego ćwiczenia utrzymywać kontakt wzrokowy z uczniem oraz nagradzać udane próby ucznia.Siedząc z uczniem przed lustrem, nauczyciel wykonuje różne miny: radosne, smutne, śmieszne i jednocześnie aktywizuje ucznia do obserwowania odbicia oraz naśladowania go.

9.Siedząc z uczniem przed lustrem, nauczyciel wykonuje różne miny: radosne, smutne, śmieszne i jednocześnie aktywizuje ucznia do obserwowania odbicia oraz naśladowania go.

10. W pozycji podobnej jak w wyżej opisanym ćwiczeniu, nauczyciel wypowiada imię ucznia, a następnie pomaga mu wskazać odbicie w lustrze.

11. Nauczyciel porusza jedwabną chustką przed twarzą ucznia, jednocześnie przemawiając do niego spokojnym głosem. Następnie narzuca chustkę na głowę ucznia mówiąc: „O, nie ma ( imię ucznia), gdzie jest (imię ucznia)?”i prowokuje ucznia do aktywności (zdejmowania chustki, wokalizacji, uśmiechu). Jeżeli to nastąpi uczeń powinien być nagrodzony.

12. Nauczyciel buduje przed uczniem wieżę z klocków. Aktywizuje ucznia do skupienia na niej wzroku, następnie przewraca ją, wymawiając słowo „bach”, wywołuje u ucznia uśmiech.

13.Nauczyciel powoli przysuwa twarz do twarzy ucznia mówiąc przy tym głośnym szeptem przeciągając wyrazy: „Popatrz na mnie” w celu skupienia wzroku ucznia na jego twarzy. Nauczyciel może przy tym delikatnie dmuchać na włosy, policzki, czoło, by wywołać reakcję ucznia, bądź zastosować ostry makijaż, ozdobę do włosów o wyrazistych barwach.

14.Nauczyciel siada z uczniem na wałku lub gruszce (w siadzie rozkrocznym). Mówi do niego spokojnym, cichym głosem, często powtarzając imię ucznia. Następnie głaszcze go po nogach, dłoniach, ramionach. Jeżeli uczeń jest rozluźniony, nauczyciel próbuje delikatnie kołysać się z nim.

15.Masowanie poszczególnych części ciała ucznia z jednoczesnym mówieniem do niego, śpiewaniem. Do masażu nauczyciel wykorzystać może materiały o różnorodnej fakturze, wilgotności.

                                   Opracowała mgr Elżbieta Szymborska (oligofrenopedagog ZSS w Mrągowie)

Metryczka

Metryczka
Wytworzono:2021-04-29 08:15przez:
Opublikowano:2021-04-29 08:15przez:
Zmodyfikowano:2021-04-29 08:14przez:
Podmiot udostępniający: Zespół Szkół Specjalnych w Mrągowie
Odwiedziny:1771

Rejestr zmian

  • [2021-04-29 08:14:31]budowa strony

Banery/Logo